Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου 2012

Σάββατο 1 Σεπτεμβρίου 2012


ΤΟ ΑΡΓΙΘΕΑΤΙΚΟ  ΠΑΝΗΓΥΡΙ ΣΗΜΕΡΑ

 

Πολλά από τα στοιχεία των παλιών πανηγυριών διατηρούνται αλλά

υπάρχουν και πολλές αλλαγές.
 
Πανηγύρια διοργανώνονται με τη συμβολή των φορέων της τοπικής

αυτοδιοίκησης, από πολιτιστικούς αλλά και αθλητικούς συλλόγους με σκοπό την οικονομική τους ενίσχυση. Και όχι για την προαγωγή του πολιτισμού και της παράδοσης.

Επίσης τοπικές επιχειρήσεις όπως κέντρα διασκέδασης και ταβέρνες

διοργανώνουν πανηγύρια με κερδοσκοπικό βέβαια σκοπό. Γίνονται με

αφορμή θρησκευτικούς εορτασμούς αλλά και σε άλλες ημερομηνίες ιδιαίτερα

το καλοκαίρι που τα χωριά γεμίζουν με κόσμο. Αποτελούν αφορμή

συνάντησης των αποδήμων με αυτούς που έμειναν στα χωριά, ενώ η

βελτίωση του οδικού δικτύου ευνοεί την παρουσία πολλών επισκεπτών από

άλλα μέρη. Το τελετουργικό του χορού δεν είναι τόσο αυστηρό. Πολλές φορές

δημιουργούνται πολλοί μικρότεροι κύκλοι χορού ενώ άντρες και γυναίκες

πιάνονται και μαζί.

Οι παρεξηγήσεις μεταξύ των συμμετεχόντων είναι συχνές.

Οι μουσικοί πληρώνονται από τον διοργανωτή πολιτιστικό σύλλογο ή τον

επιχειρηματία από τους οποίους εξαρτάται και η παραδοσιακή μορφή ή όχι

του πανηγυριού.

Τα πλαστικά τραπεζοκαθίσματα, τα σουβλάκια και οι μπύρες

αποτελούν βασικά χαρακτηριστικά πολλών σημερινών πανηγυριών.

Οι μικροφωνικές εγκαταστάσεις έχουν

αλλοιώσει το φυσικό ήχο ενώ όλο και

περισσότερα τραγούδια και χοροί,

παραδοσιακοί ή όχι άλλων περιοχών

μεταφέρονται από τους απόδημους και τους

επισκέπτες, μετατρέποντας πολλά πανηγύρια

σε κακό φολκλορικό θέαμα.

Η αισθητική και καλλιτεχνική του αξία είναι στενά συνδεδεμένη με τις

πολιτιστικές τάσεις της κάθε εποχής. Από τον αυλητή στον κλαρινίστα , από

τον κιθαρωδό στον λαουτιέρη, οι κάτοικοι του τόπου με κυκλωτικούς και

αντικριστούς χορούς συνευρίσκονται και γλεντούν.

Στο τελετουργικό του πανηγυριού αποτυπώνονται οι

κοινωνικές αξίες της κάθε εποχής γεγονός που καθιστά το πανηγύρι ισχυρό

κοινωνικό θεσμό.

Ο σεβασμός στο παρελθόν και στους νεκρούς αλλά και σε όσους

λείπουν όπως αυτό εκφράζεται μέσα από τα τραγούδια αποτελεί βασική

προτεραιότητα σε κάθε πανηγύρι.

Ο ιερέας, ο δήμαρχος , ο δάσκαλος , οι γέροι , οι νέοι, οι γυναίκες

έχουν συγκεκριμένη θέση στο χορό πράγμα που εκφράζει την κοινωνική

ιεράρχηση.

Η μαζική συμμετοχή των κατοίκων και η τήρηση των κανόνων

αποτυπώνουν την κοινωνική συνοχή και προβάλουν τη δύναμη της

κοινότητας.

Τα συνοικέσια, που ζευγαρώνουν τους νέους εξασφαλίζοντας το

μέλλον και τη συνέχεια, οι συζητήσεις πολιτικού περιεχομένου για την

αντιμετώπιση των τοπικών προβλημάτων αλλά και τα οικονομικά οφέλη

υποδηλώνουν ότι το πανηγύρι εξυπηρετεί σημαντικές κοινωνικές ανάγκες.

Οι σημερινές αλλοιώσεις των πανηγυριών σε καιρούς δύσκολους για

των τόπο όπως η μη τήρηση των κανόνων, οι καυγάδες, η διάθεση για

επίδειξη, η αφομοίωση ξενόφερτων τραγουδιών και χορών αμφισβητήσιμης

καλλιτεχνικής αξίας υποδηλώνουν τους χαλαρούς κοινωνικούς δεσμούς.

Ίσως σήμερα περισσότερο από ποτέ πρέπει να στραφούμε σε όσα

ένωναν τους κατοίκους αυτού του τόπου και που αποτυπωνόταν στα

πανηγύρια.

Τότε που όλοι πιασμένοι σφιχτά χέρι με χέρι αντιμετώπιζαν μαζί τις

χαρές και τις λύπες, το παρελθόν το παρόν και το μέλλον.